Jak powszechnie wiadomo, nawet ze szkoły podstawowej, style architektoniczne zmieniały się wraz z epokami historycznymi. O ile dawne, średniowieczne style dążyły do ciężkości i toporności, o tyle po nich następowała lekkość i zwiewność. Później znów nawrót do antycznej zmysłowości i kolejna ciężka do strawienia pod architektonicznym względem epoka. Obecne czasy, w których żyjemy, to połączenie wszelkich stylów, jakie przewijały się na przestrzeni wieków. Jednakże można zauważyć, że obecnie panujące style architektoniczne dążą znów do lekkości, a przede wszystkim do funkcjonalności. Ich głównym zadaniem jest wygospodarowanie każdej wolnej przestrzeni i zapełnienie jej w taki sposób, by całość architektoniczna tworzyła funkcjonalny twór przestrzenny. Wszystkie epoki w architekturze charakteryzowały się swoistymi cechami, a wejście każdej nowej powodowało rewolucję i wywrócenie dotychczasowego porządku. Oczywiście wejścia odbywały się na zasadach unowocześniania starych stylów, które zdążyły się znudzić. Dążono bowiem do ideału, przez co udoskonalano formy architektoniczne, występujące wcześniej. Dlatego stylów w architekturze na przestrzeni dziejów trochę było, a każdy wytworzył nowe modele, które później wielorako ewoluowały.
