Zasługą rządu powstałego na emigracji było to, że nie tylko formalnie, ale również realnie kontynuował wojnę z III Rzeszą. Fakt ten stał się główną przyczyną uznania i popularności Sikorskiego. Prezydent i rząd polski na emigracji zostali uznani przez Francję i Anglię za legalne i suwerenne przedstawicielstwo państwa polskiego. Stany Zjednoczone również uznały ten fakt po 2 października 1939 roku. Rząd działał w skomplikowanej sytuacji międzynarodowej. Cele polityki zagranicznej sformułowano w deklaracji rządu z 18 grudnia 1939 roku. Na plan pierwszy wysuwano w niej udział w wojnie celem wyzwolenia kraju spod okupacji i zapewnienia granic, dających rękojmie trwałego bezpieczeństwa. Za głównego wroga uznawano Niemcy hitlerowskie. Kontynuowano politykę antyradziecką. Rząd nie chciał się pogodzić z faktem przejęcia przez Związek Radziecki ziem białoruskich i ukraińskich i zapowiadał walkę o ich rewindykację. W tej kwestii nie uzyskał poparcia sojuszników z zachodu, którzy stali na stanowisku utrzymania tzw. linii Curzona.
