Co to jest ożywienie? Jest to jeden ze środków stylistycznych używanych w poezji. Podobnie jak inne środki, upiększa wiersz i pozwala twórcy lepiej przedstawić swoją wizję. Jak sama nazwa wskazuje, ożywienie jest zabiegiem, przypisującym cechy żywego organizmu rzeczy lub bytowi abstrakcyjnemu, który takowych cech nie posiada. Żeby było to możliwe, rzecz lub obiekt wykonuje ruchy, zachowuje się w sposób typowy dla czegoś żywego, rozmnaża się, oddycha, może umrzeć itd. Wspomniany zabieg wpływa dobrze na dynamikę utworu i pozwala lepiej uwypuklić opisywany problem. W przypadku ożywienia rzeczy na co dzień nieżywe zachowują się jak np. zwierzęta lub ludzie. Istotne jest jednak to, że rzecz martwa wyposażona przez poetę w cechy typowe dla ludzi podpada już pod kategorię ożywienia – personifikację. Każda personifikacja jest ożywieniem, ale nie każde ożywienie pojawiające się w utworze poetyckim jest personifikacją, gdyż może nie odnosić się do człowieka.
Dynamizm bijący z poprawnie zastosowanego ożywienia w wierszu jest bardzo dobrze widoczny, gdyż zabiegowi towarzyszą czasowniki oznaczające ruch, aktywność itd. Czytelnik może łatwo posłużyć się wyobraźnią, gdyż większość tych czynności zna z autopsji (np. z obserwacji zwierząt lub innych organizmów żywych). W większości przypadków autor wyposaża ożywianą rzecz lub aspekt w cechy charakterystyczne dla wybranego żywego stworzenia, przez co uzyskiwany obraz jest jeszcze bardziej pełny. Zdarza się też, że cechy te są łączone w dowolny sposób, co wynika z wizji poety.
