Wraz z upływem czasu, zmieniające się tendencje i upodobania wpływają nieodłącznie na sposoby zapatrywania się na nie. Również w dziedzinie prawa zmiany te znajdują zastosowanie, gdyż rozwój ludzkiej świadomości i dążenie do wyzwolenia z utartych schematów jest siłą, która albo buduje coś nowego albo podąża w kierunku destrukcyjnym. Wydaje się jednak, że w jednej instytucji od jej początku, czas nie spowodował istotnych przemian. Kościół katolicki, stojący nieugięcie na straży prawd i dogmatów, podąża drogą wyznaczoną przez wiekowe pisma. Jeżeli jednak ktoś wie, co to jest herezja, z pewnością również spotkał się ze źródłami historycznymi dokumentującymi tragiczne skutki, których ofiarami było wielu heretyków palonych na stosach. Praktyki nader często stosowane w zamierzchłych czasach i akceptowane przez instytucje kościelną w obawie o jedność wiary. Dla przeciwników chrześcijaństwa dowody te stanowią pole do walki i udowadnianie, że kościół w przeszłości stosował zbrodnicze metody. Fakty są niezaprzeczalne, niedające nawet jakiejkolwiek sposobności do obrony. Mimo, iż kościół nie zaprzecza owym historyczny faktom, jednak niemożliwość usprawiedliwienia rzuca ogromny cień na jego ówczesne działania i praktyki. Czy jednak te przypadki całkowicie przekreślają dobro kościoła? Wszakże przykazanie Stwórcy: „nie zabijaj” jest podstawową drogą postępowania jego wyznawców. Pomijając już najważniejsze przykazanie – miłości. Człowiek jednak potrafi kierować się złem i zniszczyć nawet najgłębszą miłość.
