Węglowodany dostarczają naszemu organizmowi niezbędnej energii, dzięki której mamy siłę. W tym również siłę na aktywność fizyczną. Jeszcze kilka lat temu wskazywano węglowodany, jako głównych sprawców nadwagi oraz otyłości w społeczeństwie. Prawda jest jednak taka, że dla równowagi organizmu nie możemy całkowicie wyeliminować węglowodanów z naszej diety.
Węglowodany- dobre czy złe?
Szkopuł tkwi w tym, że węglowodany jakie spożywamy podzielić można na dwie grupy: węglowodany proste oraz złożone. Źródłem cukrów prostych są przede wszystkim owoce, w przetworach owocowych, a także słodyczach oraz miodzie. Warto pamiętać, że również sacharoza zaliczana jest do cukrów prostych. Znajduje się ona cukrze rafinowanym. W przypadku węglowodanów złożonych, sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. Składają się one z setek, a czasami też tysięcy cząsteczek. Ich głównym źródłem są zboża, orzechy, kukurydza, ziemniaki, warzywa strączkowe, a także kasza i ryż. Grupa węglowodanów, których należy unikać to cukry złożone, sztucznie przetworzone, których duża ilość znajduje się w batonikach, chipsach czy słodkich napojach gazowanych. Cukier ten przedostaje się do układu krwionośnego, a stamtąd jest szybko zamieniany w tłuszcz, który następnie odkłada się w organizmie w postaci tkanki tłuszczowej.
Węglowodany u aktywnych fizycznie
A jak wygląda kwestia węglowodanów u osób aktywnych fizycznie? Cukry, dostarczają przecież energii, a ta konieczna jest by intensywnie ćwiczyć. Jak to zatem jest z tymi cukrami? W ostatnim czasie w przypadku osób, które regularnie ćwiczą wskazuje się, że ilość cukru w diecie powinno być obliczane na podstawie zapotrzebowania. W tym celu uwzględnione są cechy, takie jak masa ciała, ale także intensywność i częstotliwość wykonywanych ćwiczeń. Zatem faktem jest, że osoby aktywne fizycznie potrzebują odpowiedniej ilości węglowodanów, a im wyższa waga i masa mięśniowa, tym organizm może zmagazynować większą ilość cukrów. Dawidwozniakowski.pl wskauzje, że ilość węglowodanów dobiera się na podstawie długości treningu i jego częstotliwość i podaje się ilość w gramach na kilogram masy ciała.
