Od dłuższego czasu zauważyłam u siebie dziwne objawy, które mogą świadczyć, że coś się dzieje w moim organizmie.
Mimo iż potrafiłam spać dziennie po dziesięć, jedenaście godzin zawsze czułam się niewyspana i potrafiłam dodatkowo w ciągu dnia zasnąć albo na uczelni na wykładach albo na kanapie w domu. Codzienna ranna myśl o wstaniu, sprawiła, że chciało mi się spać jeszcze bardziej. Nic mi się nie chciało, gdy zawsze sobie coś planowałam do zrobienia na drugi dzień traciłam chęci i werwę do czegokolwiek. Masowo zaczęły mi wypadać włosy, nie pomagały nawet odżywki i suplementy witaminowe. Dodatkowo byłam straszne rozdrażniona wszystko mnie irytowało i wkurzało.
Najgorzej było na uczelni, ponieważ nie wiadomo jak bym się bardzo chciała skupić, to i tak w pewnym momencie traciłam koncentrację i nie miałam pojęcia o czym mówi wykładowca. Często zapominałam o najbardziej przyziemnych rzeczach, o umówionym wcześniej spotkaniu, o zaliczeniu przedmiotu.
Początkowo składałam to wszystko na zmęczenie, później na jesienną pogodę. Gdy problem zaczął się ciągnąć już pół roku i jak objawy zaczęły być zauważalne przez znajomych, postanowiłam udać się do lekarza rodzinnego. Po krótkim wywiadzie od razu zlecił badania tsh, podejrzewając problemy z tarczycą.
Zastanawiałam się ile kosztuje badanie tsh, jest jednak stosunkowo tanie dlatego też po namowach kobiety pracującej w analityce postanowiłam dodatkowo zrobić sobie badanie ft4.
Po otrzymaniu wyników udałam się na kolejną wizytę do lekarza rodzinnego, który po sprawdzeniu, zalecił wizytę u specjalisty z tej dziedziny czyli do endokrynologa.
Zapisałam się na najwcześniejszy termin, czyli za miesiąc, nie ukrywam trochę się bałam bo przecież tarczyca to hormon a ja o nim nic nie wiedziała.
Na wizycie lekarz mnie poinformował, że cierpię na niedoczynność tarczycy i że biorąc lekarstwa jestem w stanie ją unormować i że mam się nie martwić.
Obecnie jestem po siedmiu miesiącach leczenia i czuję się znacznie lepiej, przede wszystkim wróciła mi chęć do korzystania z życia.
